Hadi! Ne o yemedi mi?

Başlığın biraz sert olduğunu mu düşünüyorsun?
O zaman yazının devamını okumamanı tavsiye ederim.

Zihnin ürettiği hayaller bittiğinde gerçekliğin kapısı açılır.

Eminim harika bir iş fikrin var, ya da “aslında varya bla bla bla yapacaksın” dediğin muhteşem bir projen, geceleri uyumadan kafanda planladığın bir şeyler var.
Ancak tek bir şey eksik. Cesaretin!

Bahanelerin arkasına saklanmak varken ne diye risk alasın ki?
Oysa patronun, çalıştığın şirketin veya yaşadığın şehrin hakkında söylenmek, çok dahiyane fikirlerin olduğunu ama bunları gerçekleştirmek için yeterli şartlara sahip olmadığını söylemek gibisi var mı? Sıfır sıkıntı. Sıfır sorumluluk. Sıfır risk ve doğal olarak sıfır başarısızlık!

Yaptıkları işlerle zirveye çıkmış, hayatları örnek başarı hikayesi olarak anlatılan insanların tüm şartlara sahip olduğunu, istedikleri herşeyin altın tepside önlerine sunulduğunu mu düşünüyorsun? Ya da onların birer canavar olduğunu mu?
Disney’den beceriksiz olduğu gerekçesi ile kovulan John Lasseter’in Steve Jobs’ın Pixar’ının ve kovulduğu Disney’in başına geçmesi sence şans mıydı?

Sürekli bir garajda kurulmuş diye hayretle anlattığın Google fikri Larry Page’in aklına geldiğinde “ah be ağbi aslında şunu yapacaksın ki varya” deyip tabldot tabağından bir kaşık daha alsaydı bugün varolabilecek miydi?

Aklındaki fikir beş para etmez veya geleceğe yön verecek olabilir.
Ama her iki alternatif de de hayata geçmeyen her fikir çöptür.

Şimdi seçmen gereken iki yol var.
Ya aklındaki çöplerle mızmızlanmaya devam edeceksin veya bir korkak gibi davranmaktan vazgeçip ilk adımı sen atacaksın.

(Not : Bu blogdaki tüm yazılar kendime aldığım notlardır. Lütfen üzerinize alınmayınız. )

Sevgiler